Αυτή ήταν η ανακοίνωση της ελληνικής αστυνομίας σήμερα το βράδυ..και για τον οποίο θάνατο εξέφρασε την ‘βαθύτατη οδύνη’ του ο υπουργός..
Εκείνο που ήθελα πραγματικά να βάλω τίτλο όμως ήταν ..κάφτε τα όλα..αλλά ξέρετε ..θα κατηγορηθούμε ότι υποκινούμε εγκληματικές ενέργειες..εμείς..γιατί αυτοί με την νοοτροπία που επιβάλλουν και με την εκπαίδευση που κάνουν στους ανθρώπους τους, δεν υποκινούν σε εγκληματικές ενέργειες..τυχαία πάλι έγινε κι αυτό..στην αρχή είπαν συνέβη από εξοστρακισμό το συμβάν..μετά κατάλαβαν ότι χειρότερα θα τα κάνουν..και τώρα..θα διενεργηθούν ανακρίσεις και θα βρεθούν οι υπαίτιοι..γνωρίζουμε.. όλοι γνωρίζουμε ..αλλά δεν κουνιόμαστε.. κι ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα – και πάντα θα υπάρχουν- νέοι άνθρωποι που δεν θα δέχονται να σκύψουν το κεφάλι από τόσο νωρίς- που δεν θα μπορούν να το μασήσουν όλο αυτό που εμείς καταπίνουμε αμάσητο..που θα τα παίρνουν στο κρανίο κάποια όμορφη βραδιά του χειμώνα, γύρω απ’την πλατεία μαζεμένοι..
Κι ενώ γύρω τους οι βιτρίνες θα είναι φορτωμένες ‘αγαθά’ και ψεύτικες υποσχέσεις για κάποιες παραμυθένιες γιορτές που μόνο στα περιοδικά και στη τηλεόραση τις ζούν κάποιοι ‘τυχεροί’ και άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα των κέντρων εξουσίας..
Κι ενώ ο υπόλοιπος κόσμος βασανίζεται μέσα σε μια καθημερινότητα που έχει ξεχάσει το γέλιο και την ανατροπή, που δεν προσφέρει καμμία έκπληξη, που έχει απομακρύνει και τα πιο φτηνά όνειρα..
Που θέλει να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν καν όνειρα..
Που θέλει όλα κι όλα μας τα όνειρα να είναι αυτά που μας σερβίρουν αυτοί με τα πρότυπά τους.. τα αποστειρωμένα χαμόγελα και τα γυαλιστερά αποκτήματα..
Και δεν ενδιαφέρει καθόλου αν η ψυχούλα μας έχει συρρικνωθεί και έχει μαραζώσει μπροστά στη τηλεόραση και στην στέρηση..
Ναι , φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν θέλουν να το πάθουν αυτό, που πρέπει να βάλουν μια φωτιά, να χορέψουν γύρω της, για να κερδίσουν το πνεύμα τους και τα πνεύματα της ζωής, του έρωτα, του γέλιου και της εξέγερσης..
Γιατί πρέπει να τα κάνουν..
Γιατί αν δεν το κάνουν δεν θα είναι νέοι..δεν θα είναι άνθρωποι, αλλά φαντάσματα..
Θα είναι νικημένοι πριν καν πολεμήσουν..
Και βέβαια, το τίμημα είναι ο θάνατος..
Πάντα έτσι ήταν..πάντα κάποιοι σκοτώνονται στη μάχη..
Η εξουσία είναι πάντα συμβεβλημένη με τον θάνατο..φανερά ή όχι..
Μετά από πολλά χρόνια μακρυά απ’την αθήνα, από επιλογή, σήμερα το βράδυ, πόσο θα ήθελα να βρεθώ ξανά στα γνωστά μονοπάτια..να δώ την πλατεία ξανά ..να είμαι εκεί..να κλάψω το φίλο ..να γιορτάσω τη ζωή..αυτό το παλληκάρι, να πείτε στους ανθρώπους που το αγαπούν, ότι απόψε το βράδυ θα γίνει αθάνατο..γιατί έχει φίλους που θα το κλάψουν χορεύοντας γύρω απ’τις φωτιές της εξέγερσης, της ίδιας της ζωής..
Και θα ζήσει χίλιες ζωές..
Εκείνο που ήθελα πραγματικά να βάλω τίτλο όμως ήταν ..κάφτε τα όλα..αλλά ξέρετε ..θα κατηγορηθούμε ότι υποκινούμε εγκληματικές ενέργειες..εμείς..γιατί αυτοί με την νοοτροπία που επιβάλλουν και με την εκπαίδευση που κάνουν στους ανθρώπους τους, δεν υποκινούν σε εγκληματικές ενέργειες..τυχαία πάλι έγινε κι αυτό..στην αρχή είπαν συνέβη από εξοστρακισμό το συμβάν..μετά κατάλαβαν ότι χειρότερα θα τα κάνουν..και τώρα..θα διενεργηθούν ανακρίσεις και θα βρεθούν οι υπαίτιοι..γνωρίζουμε.. όλοι γνωρίζουμε ..αλλά δεν κουνιόμαστε.. κι ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα – και πάντα θα υπάρχουν- νέοι άνθρωποι που δεν θα δέχονται να σκύψουν το κεφάλι από τόσο νωρίς- που δεν θα μπορούν να το μασήσουν όλο αυτό που εμείς καταπίνουμε αμάσητο..που θα τα παίρνουν στο κρανίο κάποια όμορφη βραδιά του χειμώνα, γύρω απ’την πλατεία μαζεμένοι..
Κι ενώ γύρω τους οι βιτρίνες θα είναι φορτωμένες ‘αγαθά’ και ψεύτικες υποσχέσεις για κάποιες παραμυθένιες γιορτές που μόνο στα περιοδικά και στη τηλεόραση τις ζούν κάποιοι ‘τυχεροί’ και άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα των κέντρων εξουσίας..
Κι ενώ ο υπόλοιπος κόσμος βασανίζεται μέσα σε μια καθημερινότητα που έχει ξεχάσει το γέλιο και την ανατροπή, που δεν προσφέρει καμμία έκπληξη, που έχει απομακρύνει και τα πιο φτηνά όνειρα..
Που θέλει να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν καν όνειρα..
Που θέλει όλα κι όλα μας τα όνειρα να είναι αυτά που μας σερβίρουν αυτοί με τα πρότυπά τους.. τα αποστειρωμένα χαμόγελα και τα γυαλιστερά αποκτήματα..
Και δεν ενδιαφέρει καθόλου αν η ψυχούλα μας έχει συρρικνωθεί και έχει μαραζώσει μπροστά στη τηλεόραση και στην στέρηση..
Ναι , φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν θέλουν να το πάθουν αυτό, που πρέπει να βάλουν μια φωτιά, να χορέψουν γύρω της, για να κερδίσουν το πνεύμα τους και τα πνεύματα της ζωής, του έρωτα, του γέλιου και της εξέγερσης..
Γιατί πρέπει να τα κάνουν..
Γιατί αν δεν το κάνουν δεν θα είναι νέοι..δεν θα είναι άνθρωποι, αλλά φαντάσματα..
Θα είναι νικημένοι πριν καν πολεμήσουν..
Και βέβαια, το τίμημα είναι ο θάνατος..
Πάντα έτσι ήταν..πάντα κάποιοι σκοτώνονται στη μάχη..
Η εξουσία είναι πάντα συμβεβλημένη με τον θάνατο..φανερά ή όχι..
Μετά από πολλά χρόνια μακρυά απ’την αθήνα, από επιλογή, σήμερα το βράδυ, πόσο θα ήθελα να βρεθώ ξανά στα γνωστά μονοπάτια..να δώ την πλατεία ξανά ..να είμαι εκεί..να κλάψω το φίλο ..να γιορτάσω τη ζωή..αυτό το παλληκάρι, να πείτε στους ανθρώπους που το αγαπούν, ότι απόψε το βράδυ θα γίνει αθάνατο..γιατί έχει φίλους που θα το κλάψουν χορεύοντας γύρω απ’τις φωτιές της εξέγερσης, της ίδιας της ζωής..
Και θα ζήσει χίλιες ζωές..
Σχόλια